чарка, ✂, ж.

  1. Невялікая шкляначка, часта на ножцы, прызначаная для піцця спіртных напіткаў.

  2. Спіртное; выпіўка (разм.).

    • Ён ніколі не адказваўся ад чаркі.

|| памянш. чарачка, ✂.

|| прым. чарачны, ✂.

◊

  • Глядзець у чарку (разм. іран.) — любіць выпіць.

  • Пад чаркай (быць) (разм.) — п’яным (быць).

  • Заглядаць у чарку (разм. іран.) — выпіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)