Verbum

чарга, ✂, ж.

1. Парадак, паслядоўнасць у руху каго-, чаго-н.

   • Стаяць у чарзе за білетамі.

2. Чыё-н. месца ў такім парадку.

   • Прапусціць сваю чаргу.

3. Людзі, якія размясціліся паслядоўна адзін за адным з якой-н. мэтай.

   • У касу была вялікая ч.

4. Спіс асоб, якія павінны атрымаць што-н. у парадку чарговасці.

   • Ч. на атрыманне кватэр.

5. Пэўная колькасць патронаў, выпушчаных кулямётам, аўтаматам за адзін прыём.

   • Аўтаматная ч.

◊

• Жывая чарга — чарга, якая патрабуе абавязковай прысутнасці ўсіх, хто заняў яе.

• Заняць чаргу — стаць або запісацца ў чаргу за чым-н.

• У сваю чаргу — са свайго боку; адпаведна.