чараўнік назоўнік | мужчынскі род
-
У казках і павер’ях: той, хто валодае чарамі; вядзьмар.
- Злы ч. ператварае чалавека ў жабу.
-
Знахар, лекар-самавучка, які лечыцца нібыта з дапамогай вядзьмарства, чараў.
-
пераноснае значэнне: Чалавек, здольны захапіць чым-н., зачараваць.
- Ч. слова.
- Ч. беларускай паэзіі.
|| прыметнік: чараўніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)