чараўніца, ✂, ж.

  1. Паводле казак і павер’яў — жанчына, якая здольна чараваць, вядзьмарыць.

  2. Знахарка, лекар-самавучка.

  3. перан. Вельмі прыгожая жанчына.

|| прым. чараўніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)