чарапіца, ✂, ж.

  1. зб. Дахавы матэрыял у выглядзе абпаленых гліняных або цэментных пласцінак або плітак з пазамі.

    • Дом пакрыты чарапіцай.

  2. Асобная такая пласцінка.

|| прым. чарапічны, ✂.

  • Ч. завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)