хапіцца, ✂; зак.

  1. гл. хапацца.

  2. Успомніўшы, пачаўшы шукаць, раптоўна выявіць адсутнасць каго-, чаго-н.

    • Хапіўся ключоў, а іх няма.

  3. Агледзеўшыся, спахапіцца, раптоўна заўважыць што-н.

    • Хапіўся, што хату не замкнуў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)