Verbum

хапіць, ✂; зак.

1. гл. хапаць.

2. Выпіць; хутка праглынуць што-н. (разм.).

   • Хапіў з дзежкі, што не бачыць сцежкі (прыказка).

3. перан. Перажыць, перанесці што-н. цяжкае, непрыемнае (разм.).

   • Х. гора.

4. Зрабіць цвёрдым (пра дзеянне холаду) (разм.).

   • Марозік хапіў зямлю.

5. Пераступіць межы ў разважаннях, выказваннях (разм.).

   • Во куды хапіў!

6. Раптоўна і моцна забалець (разм.).

   • Жывот хапіў.

7. Быць дастатковым.

   • Яды хапіла ўсім.

8. хопіць, з інф. або без дапаўнення. Дастаткова, даволі (разм.).

   • Х. спаць.