Verbum

хапіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. гл. хапаць.

2. Выпіць; хутка праглынуць што-н. (размоўнае).

   • Хапіў з дзежкі, што не бачыць сцежкі (прыказка).

3. пераноснае значэнне: Перажыць, перанесці што-н. цяжкае, непрыемнае (размоўнае).

   • Х. гора.

4. Зрабіць цвёрдым (пра дзеянне холаду) (размоўнае).

   • Марозік хапіў зямлю.

5. Пераступіць межы ў разважаннях, выказваннях (размоўнае).

   • Во куды хапіў!

6. Раптоўна і моцна забалець (размоўнае).

   • Жывот хапіў.

7. Быць дастатковым.

   • Яды хапіла ўсім.

8. хопіць, з інфінітывам: або без дапаўнення. Дастаткова, даволі (размоўнае).

   • Х. спаць.