Verbum

чалавек назоўнік | мужчынскі род

1. Найбольш развітая жывая істота, якая валодае дарам мыслення і маўлення, здольнасцю ствараць прылады працы і мэтанакіравана выкарыстоўваць іх у працэсе грамадскай працы.

   • Ч. — разумная істота.
   • Пяць чалавек.

2. Муж; мужчына (размоўнае).

   • Пражыла жанчына са сваім чалавекам доўгае жыццё.

3. Асоба, якой уласцівы высокія маральныя і інтэлектуальныя якасці.

   • З яго будзе ч.
   • Жыццё зрабіла з яго чалавека.

4. Ужыв. ў значэнні займеннікаў: ён, нехта.

   • Ч. не аглянецца як міне год.
   • Трэба ратаваць чалавека.

5. У часы прыгоннага права: дваровы слуга, лакей, а пазней афіцыянт, слуга ў тракціры.

6. іншыя значэнні:

   • Божы чалавек (устарэлае) — старац.
   • Добры чалавек — ласкавы зварот да незнаёмага.
   • Малады чалавек — зварот да маладога мужчыны або мужчыны маладзейшага ўзросту.

|| памяншальная форма: чалавечак.

|| прыметнік: чалавечы.

• Чалавечая постаць.
• Чалавечыя слабасці (характэрныя для чалавека).