чаканка назоўнік | жаночы род

  1. гл. чаканіць.

  2. Рэльефны адбітак, выкананы на металічным вырабе.

    • Шабля, упрыгожаная чаканкай.

  3. Апрацаваная паверхня металу, загладжанае шво, трэшчына і пад. (спецыяльны тэрмін).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)