чакан​1, ✂, м.

  1. Штэмпель для выбівання відарысаў на паверхні металічных вырабаў (манет, медалёў і пад.).

  2. Адбітак відарыса на паверхні металічнага вырабу; чаканка.

  3. Слясарны інструмент у выглядзе зубіла, прызначаны для чаканкі.

  4. Старажытная зброя ў выглядзе насаджанага на доўгае дзяржанне молата, што служыла таксама знакам начальніцкай годнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)