чай, ✂, м.

  1. Вечназялёная расліна, высушанае і спецыяльна апрацаванае лісце якой пры заварцы дае духмяны танізіруючы напітак.

    • Плантацыя чаю.

  2. Высушанае, здробленае і спецыяльна апрацаванае лісце такой расліны.

    • Заварыць ч.
    • Індыйскі ч.
    • Моцны ч.

  3. Настой на травах, карэнні, кветках, які замяняе такі напітак і з’яўляецца лекавым сродкам.

    • Ліпавы ч.
    • Грудны ч.

  4. Чаяпіцце, чаяванне.

    • Запрасіць на ч.

◊

  • На чай (даваць, браць) (разм.) — грошы за дробныя паслугі (чаявыя).

|| прым. чайны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)