хадзіць,
-
Рухацца, перамяшчацца, ступаючы нагамі (пра чалавека, жывёл).
- Дзіця рана пачало х.
-
Тое, што і ісці, але абазначае рух, які паўтараецца ці адбываецца ў розны час і ў розных напрамках.
- Х. па садзе.
- Х. па вёсках.
- Х. у ягады.
- Х. у школу.
- Х. каралём.
- Аўтобус да горада ходзіць два разы ў дзень.
- Ходзяць хмары, а дажджу няма.
- Ходзяць чуткі па свеце.
- Старасць ходзіць асцярожна і абачліва глядзіць (
з нар. ).
-
Перадавацца, пераходзіць ад аднаго да другога.
- Кніжка хадзіла па ўсяму інстытуту.
- Ходзіць грып.
-
Рухацца ўзад і ўперад або ўверх і ўніз, з боку ў бок.
- Падлога ходзіць пад нагамі.
-
Падымацца і апускацца пры глыбокім дыханні, напружанні
і пад. - Так сапе, аж грудзі ходзяць.
-
Укісаючы, брадзіць.
- Цеста ходзіць.
-
Выконваць якую
-н. работу пры дапамозе пэўнай прылады.- Х. за плугам (
разм. ).
- Х. за плугам (
-
Клапаціцца аб кім-, чым
-н. , даглядаць каго-, што-н. - Х. за хворым.
- Х. за скацінай.
-
Апранацца ў што
-н. , насіць што-н. , мець пэўны знешні выгляд.- Х. у ботах.
- Х. без шапкі.
-
Быць у якім
-н. званні, выконваць якія-н. абавязкі (разм. ). -
Быць цяжарнай (пра жанчыну) (
разм. ).- Х. другім дзіцем.
-
Пра коней, валоў
і пад. : выкарыстоўвацца тым ці іншым чынам.- Х. у плузе.
- Х. пад сядлом.
-
Адпраўляць натуральную патрэбу (
разм. ).- Дзіця ходзіць на гаршчок.
-
хадзі(це). Запрашэнне ісці куды
-н. (разм. ).- Хадзі сюды.
На галаве хадзіць (
разм. неадабр. ) — дурэць, сваволіць.
||
||
- Ход цягніка.
- Хаджэнне па справах.
- Увесь дзень у хадзьбе.
- Спартыўная хадзьба (від спорту).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)