хадок, ✂, м.

  1. Той, хто ходзіць пехатой.

    • У каго сілы хапае, той і х. добры.

  2. Выбраная асоба, якая пасылаецца куды-н. з хадайніцтвам, даручэннем (уст.).

    • Сялянскія хадакі.

◊

  • Не хадок хто куды (разм.) — пра таго, хто больш не пойдзе, не хоча хадзіць.

    • Я туды больш не х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)