цалавальнік, ​✂, м.

  1. У Расіі 15—18 стст.: службовая асоба, абавязкамі якой былі збор падаткаў і выкананне некаторых судовых і паліцэйскіх функцый.

  2. Прадавец віна ў шынку ці карчме (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)