бушава́ць, ✂; незак.

  1. Бурна, імкліва выяўляць сваю разбуральную сілу (пра вецер, агонь, ваду).

    • Полымя бушуе.
    • Бушуюць хвалі.

  2. перан. Буяніць, бурна выказваць сваё незадавальненне (разм.).

    • Чаго ты бушуеш?

|| наз. бушаванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)