бурдзю́к, ​✂, м.

Мяшок са скуры жывёлы для захоўвання і перавозкі віна, кумысу і іншых вадкасцей.

|| прым. бурдзючны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)