бурча́ць, ✂; незак.

  1. Сярдзіта мармытаць, бубніць.

    • Нездаволена б.

  2. Выказваць нездавальненне або пагрозу, утвараючы глухія гукі (пра жывёл).

  3. Бурліць.

    • У жываце бурчыць (безас.).

|| наз. бурчанне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)