бульката́ць, ✂; незак.

  1. Бурліць, бурна кіпець (пра вадкасць).

    • Булькоча горная рака.

  2. безас. Утвараць глухія перарывістыя гукі пры захворванні горла, грудзей.

    • У горле булькоча.

|| наз. булькатанне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)