булава

назоўнік | жаночы род

  1. Кароткае жазло з патаўшчэннем на канцы ў выглядзе шара.

    • Атаманская б.

  2. Гімнастычны ручны снарад, які мае выгляд бутэлькі з патаўшчэннем на вузкім канцы.

    • Практыкаванні з булавой.
    • І да булавы трэба галава (прыказка; размоўнае) — галава ва ўсякай справе патрэбна.

|| прыметнік: булаўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)