брусо́к, ​✂, м.

  1. Вастрыльны, шліфавальны камень звычайна ў форме прадаўгаватага чатырохгранніка.

    • Вастрыць касу бруском.

  2. Чатырохгранны кавалак чаго-н.

    • Б. мыла.

|| памянш. брусочак, ✂.

|| прым. брусочны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)