бра́згат, ✂, м.

Гук, які ўтвараецца пры ўдары металічных прадметаў адзін аб другі або аб што-н. цвёрдае.

  • Нарабіць бразгату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)