бракава́ць, ; незак.

  1. Прызнаваць што-н недабраякасным, заганным.

    • Б. тавар.
  2. безас. Быць у недастатковай колькасці; не хапаць.

    • Бракуе ведаў.

|| зак. забракаваць, .

|| наз. бракаванне, і бракоўка, .

|| прым. браковачны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)