бракава́ць,
-
Прызнаваць што-н недабраякасным, заганным.
- Б. тавар.
-
безас. Быць у недастатковай колькасці; не хапаць.- Бракуе ведаў.
||
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
бракава́ць,
Прызнаваць што-н недабраякасным, заганным.
||
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)