брага

назоўнік | жаночы род

  1. Рошчына з соладу, мукі і бульбы, з якой гоняць спірт, гарэлку.

  2. Адыходы пасля такой перагонкі ў выглядзе асадку.

  3. Пітво дамашняга вырабу з хмелем і цукрам. Не столькі той брагі, колькі звягі (прымаўка).

|| памяншальная форма: бражка.

|| прыметнік: бражны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)