бра́га, ✂, ж.

  1. Рошчына з соладу, мукі і бульбы, з якой гоняць спірт, гарэлку.

  2. Адыходы пасля такой перагонкі ў выглядзе асадку.

  3. Пітво дамашняга вырабу з хмелем і цукрам. Не столькі той брагі, колькі звягі (прымаўка).

|| памянш. бражка, ✂.

|| прым. бражны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)