Verbum

бо́чка, ✂, ж.

1. Вялікая драўляная або жалезная цыліндрычная пасудзіна з двума плоскімі днішчамі і з выпуклымі бакамі.

   • Дубовая б.
   • Саліць агуркі ў бочцы.

2. Старая руская мера вадкіх і сыпкіх цел, роўная сарака вёдрам (каля 490 літраў).

   • Б. жыта.

3. Фігура вышэйшага пілатажу — поўны абарот самалёта вакол яго падоўжнай восі (спец.).

◊

• Бяздонная бочка (разм.) — 1) невычэрпная крыніца матэрыяльных даброт; 2) пра таго, хто можа многа выпіць спіртнога і не ап’янець (неадабр.).

• Бочка з порахам — пра напружаныя адносіны паміж кім-н., якія могуць скончыцца сутычкай, вайной.

• Як у бочцы селядцоў (разм.) — пра мноства людзей у цесным памяшканні.

• Нясе як з бочкі (разм. неадабр.) — моцна патыхае ад таго, хто выпіў спіртнога.

• Лыжка дзёгцю ў бочцы мёду (прымаўка; разм. неадабр.) — пра невялікі дадатак, які псуе што-н. вялікае і добрае.

|| памянш. бочачка, ✂.

|| прым. бочачны, ✂ і бочкавы, ✂.

• Бочкавае піва.