блакіроўка

назоўнік | жаночы род

  1. гл. блакіраваць.

  2. Сістэма сігнальных устройстваў для рэгулявання руху цягнікоў.

|| прыметнік: блакіровачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)