благата́, ✂,
-
гл. благі. -
Зло, дрэнны ўчынак.
-
м. іж. Благі, злы чалавек.- Добраму чалавечку добра і ў запечку, а благаце — блага і на куце (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
благата́, ✂,
Зло, дрэнны ўчынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)