благата

назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. гл. благі.

  2. Зло, дрэнны ўчынак.

  3. м. і ж. Благі, злы чалавек.

    • Доброму чалавечку добра і ў запечку, а благаце — блага і на куце (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)