безгаловы прыметнік

  1. Які не мае галавы, пазбаўлены галавы.

    • Б. селядзец.

  2. пераноснае значэнне: Някемлівы, рассеяны, неразумны (размоўнае).

|| назоўнік: безгаловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)