беспакара́ны, .

Які астаўся непакараны.

  • Прайсці беспакарана (прысл.).
  • Беспакаранае злачынства.

|| наз. беспакаранасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)