бе́глы, .

  1. Які ўратаваўся ўцёкамі (гіст.).

    • Б. селянін.
    • Прытуліць беглага (у знач. наз.)
  2. Не вельмі ўважлівы, павярхоўны, хуткі, дастаткова свабодны.

    • Б. позірк.
    • Беглае чытанне.

  • Беглыя галосныя (спец.) — галосныя гукі о і е, якія ёсць у адных формах слова і знікаюць у другіх (напр. сон — сну).

|| наз. бегласць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)