Verbum

бе́гчы, ✂; незак.

1. Хутка рухацца, перамяшчацца, рэзка адштурхоўваючыся ад зямлі нагамі.

   • Б. па вуліцы.
   • Б. трушком.

2. перан. Імкліва перамяшчацца ў якім-н. напрамку, несупынна цячы патокам.

   • Кроў бяжыць па жылах.

3. перан. Праходзіць, працякаць (пра час, жыццё).

   • Бягуць гады.

4. Ратавацца ўцёкамі.

   • Б. з палону.

5. Пашырацца, даносіцца, далятаць, распаўсюджвацца (пра чуткі, звесткі).

   • Добрая вестка ляжыць, а дрэнная па дарозе бяжыць (прыказка).

◊

• Бегма (бягом) бегчы (разм.) — вельмі спяшацца; не ісці, а бегчы.

• Бегчы без аглядкі (разм.) — вельмі хутка бегчы.

• Бегчы (ісці) куды вочы гладзяць (разм.) — без пэўнага кірунку, не выбіраючы шляху.