бязвер’е

назоўнік | ніякі род

Адсутнасць веры, упэўненасці ў чым-н.

  • Ён не паддаваўся бязвер’ю.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)