бязме́жны, .

  1. Які не мае бачных межаў, бяскрайні.

    • Бязмежныя прасторы.
  2. перан. Надзвычайны, глыбокі.

    • Бязмежная радасць.

|| наз. бязмежнасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)