бязбо́жнік, , м.

Чалавек, які не верыць у Бога, адмаўляе яго існаванне.

|| ж. бязбожніца, .

|| прым. бязбожніцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)