бяско́нцы, ✂.

  1. Бяскрайні, які не мае канца межаў.

    • Б. блакіт.

  2. Надзвычай доўгі, працяглы.

    • Бясконцыя спрэчкі.

  3. Надзвычай моцны па сіле праяўлення.

    • Бясконцая радасць.

|| наз. бясконцасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)