банды́т, , м.

Удзельнік банды узброены разбойнік.

  • Мацёры б.

|| ж. бандытка, .

|| прым. бандыцкі, .

  • Бандыцкая куля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)