бай

назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Міфічная істота дзіцячага фальклору, якая расказвае байкі, казкі.

    • Ішоў б. па сцяне.

  2. Гаворка.

    • Вось бачыце, не слухалі майго баю.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)