ба́гна, ✂, ж.

  1. Топкае балота, дрыгва.

    • Праваліцца ў багну.

  2. перан. Усё, што засмоктвае і цягне чалавека да адсталасці і коснасці.

    • Б. мяшчанства.

|| прым. багнавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)