бац, гукаперайм.

  1. гукаперайм. Ужыв. як гукаперайманне для абазначэння рэзкага адрывістага гуку (разм.).

  2. у знач. вык. Ужыв. для перадачы нечаканасці, раптоўнасці дзеяння.

    • Б. яго па спіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)