азары́ць, ​✂; зак.

  1. Ярка асвяціць.

    • Маланка азарыла твар.
    • Надзея азарыла душу (перан.).

  2. перан. Нечакана праясніць што-н. каму-н., прыйсці ў галаву каму-н.

    • Раптам здагадка азарыла яго.

|| незак. азараць, ✂.

|| наз. азарэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)