атулі́ць, ✂; зак.

  1. Ахінуць, агарнуць з усіх бакоў.

    • А. коўдраю.

  2. перан. Абвалачы чым-н.

    • Цішыня атуліла вёску.

|| незак. атуляць, ✂ і атульваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)