атруці́цца, ✂; зак.

  1. Скончыць самагубствам, прыняўшы атруту, ядавітае рэчыва.

  2. Захварэць або памерці ў выніку ўздзеяння на арганізм атрутнага рэчыва.

    • А. грыбамі.

|| незак. атручвацца, ✂.

|| наз. атручванне, ✂ і атручэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)