Verbum

атруці́ць, ✂; зак.

1. Загубіць атрутай або зрабіць шкоду чым-н. ядавітым.

   • А. арганізм гарэлкай.

2. Прымяшаць да чаго-н. атруту.

   • А. ваду.

3. перан. Аказаць дрэнны ўплыў на каго-, што-н.

   • А. душы людзей.

4. перан. Пазбавіць радасці, весялосці.

   • Хцівасць атруціла яе жыццё.

|| незак. атручванне, ✂ і атручэнне, ✂.