асоба назоўнік | жаночы род

  1. Асобны чалавек у грамадстве, індывідуум.

    • Роля асобы ў гісторыі.
    • Давераная а.
    • Дзеючая а. (персанаж у тэатры).
  2. Чалавек, які трымае сябе важна, ганарліва; персона.

    • Дзядзька наш — а.!
  3. Сукупнасць уласцівасцей пэўнага чалавека, яго характару, паводзін і пад.

    • Усебаковае развіццё асобы.
  4. Часцей пра жанчыну, калі не хочуць называць яе імя.

    • Званіла адна а.
  5. Граматычная катэгорыя, якая паказвае аднесенасць да таго, хто гаворыць (першая асоба), з кім гаворыць (другая асоба) ці да таго, хто не з’яўляецца ні тым, хто гаворыць, ні субяседнікам (ці да неадушаўлёнага прадмета) (трэцяя асоба).

    • Асобы дзеяслова.

Зацікаўленая асоба — асоба, якая мае інтэрас да якой-н. справы.

Службовая асоба — асоба, якая займае пасаду ў дзяржаўнай установе.

|| прыметнік: асабовы.

  • А. займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)