ашчаці́ніцца, ✂; зак.

Паставіць дыбам шчацінне, хіб, рыхтуючыся да абароны або нападзення.

  • Сабака ашчацініўся на незнаёмага.
  • А. на каго-н. (перан. зазлаваць у адказ на якія-н. словы, учынкі; разм.).

|| незак. ашчаціньвацца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)