апо́лак, ✂, м.

Крайняя дошка пры падоўжнай распілоўцы бервяна (выпуклая з аднаго боку).

  • Прыбудова з аполкаў.

|| прым. аполкавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)