апавіць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Абвіць, абматаць каго-, што-н. чым-н.
- Стужка апавіла галаву дзяўчыны.
-
(1 і 2 ас. не ўжыв), пераноснае значэнне Пакрыць з усіх бакоў, ахутаць (дымам, туманам і пад.), ахапіць.
- Лагчыну і лес апавіў туман.
- Лёгкі сум апавіў сэрца.
|| незакончанае трыванне: апавіваць.
|| зваротны стан: апавіцца.
|| незакончанае трыванне: апавівацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)