Verbum

апаві́ць, ✂; зак.

1. Абвіць, абматаць каго-, што-н. чым-н.

   • Стужка апавіла галаву дзяўчыны.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв), перан. Пакрыць з усіх бакоў, ахутаць (дымам, туманам і пад.), ахапіць.

   • Лагчыну і лес апавіў туман.
   • Лёгкі сум апавіў сэрца.

|| незак. апавіваць, ✂.

|| звар. апавіцца, ✂.

|| незак. апавівацца, ✂.