Verbum

апанава́ць, ​^✂; зак.

1. Ахапіць, авалодаць (пра фізічны стан, настрой і пад.).

   • Жанчыну апанаваў страх.

2. Напасці ў вялікай колькасці, акружыць, накінуцца.

   • Яго апанавалі сабакі.

3. З’явіцца ў вялікай колькасці (разм.).

   • Жанчына сядзіць дома: дзеці апанавалі.

|| незак. апаноўваць, ✂.