агу́льны,
-
Які належыць, уласцівы ўсім, які датычыцца ўсіх.
- Агульная гаспадарка.
- Агульная мова.
- А. сход.
-
Які робіцца, выконваецца, праводзіцца калектыўна; прызначаны для сумеснага карыстання.
- Агульная справа.
- Агульная кухня.
-
Аднолькавы, уласцівы каму
-н. адначасова з іншым; узаемны.- У сяброў агульныя інтарэсы.
- У іх многа агульнага (
наз. ).
-
Увесь, у поўным аб’ёме, сукупны.
- А. аб’ём вытворчасці.
- А. вынік.
- Абвінаваціць агульна (
прысл. усё адразу, цалкам).
-
Які датычыцца асноў чаго
-н. - А. курс хіміі.
- Агульныя пытанні навукі.
-
Які змяшчае ў сабе толькі самае істотнае, без дробязей, дэталей.
- Агульнае ўражанне.
- А. план экспедыцыі.
- Расказаць пра паездку ў агульных рысах.
- Гаварыць надта агульна (
прысл. ).
-
Неканкрэтны, схематычны.
- Агульныя распараджэнні.
- Агульныя словы.
||
- А. мовы.
- А. інтарэсаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)