агу́льны, .

  1. Які належыць, уласцівы ўсім, які датычыцца ўсіх.

    • Агульная гаспадарка.
    • Агульная мова.
    • А. сход.
  2. Які робіцца, выконваецца, праводзіцца калектыўна; прызначаны для сумеснага карыстання.

    • Агульная справа.
    • Агульная кухня.
  3. Аднолькавы, уласцівы каму-н. адначасова з іншым; узаемны.

    • У сяброў агульныя інтарэсы.
    • У іх многа агульнага (наз.).
  4. Увесь, у поўным аб’ёме, сукупны.

    • А. аб’ём вытворчасці.
    • А. вынік.
    • Абвінаваціць агульна (прысл. усё адразу, цалкам).
  5. Які датычыцца асноў чаго-н.

    • А. курс хіміі.
    • Агульныя пытанні навукі.
  6. Які змяшчае ў сабе толькі самае істотнае, без дробязей, дэталей.

    • Агульнае ўражанне.
    • А. план экспедыцыі.
    • Расказаць пра паездку ў агульных рысах.
    • Гаварыць надта агульна (прысл.).
  7. Неканкрэтны, схематычны.

    • Агульныя распараджэнні.
    • Агульныя словы.

|| наз. агульнасць, .

  • А. мовы.
  • А. інтарэсаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)