аго́нь,
-
Гаручыя святлівыя газы высокай тэмпературы; полымя.
- Згарэць у агні.
- Баяцца як агню (вельмі баяцца).
- Днём з агнём не знойдзеш (нідзе не знойдзеш;
разм. ). - З агню ды ў полымя (з адной непрыемнасці ў другую, яшчэ большую;
разм. ). - Паміж двух агнёў (пра небяспеку з двух бакоў).
- Прайсці (праз) а., ваду і медныя трубы (шмат зведаць у жыцці; з поспехам пераадолець цяжкасці).
- У а. і ў ваду пойдзе за каго
-н. (гатовы на ўсё дзеля каго-н. ). - Хлопец —а.! (
перан. жвавы, гарачы чалавек). - Антонаў а. (гангрэна, заражэнне крыві;
уст. ). - Гарэць (пячы) агнём (вельмі моцна балець).
- Увесь у агні (у гарачцы).
- Не жартуй (не гуляй) з агнём (не рабі таго, што можа пацягнуць за сабой непрыемныя вынікі).
- Агнём і мячом (з бязлітаснай жорсткасцю).
- Як агню ўхапіўшы (вельмі хутка).
-
Святло ад асвятляльных прыбораў.
- Запаліць а.
- Агні горада.
-
Стральба (ружэйная, артылерыйская).
- Адкрыць а.
- Шквальны а.
- Агонь! (каманда страляць).
||
- Гарыць а.
- На а. зайсці да каго
-н. (зайсці выпадкова, мімаходам, убачыўшы ў вокнах святло). - Працаваць з аганьком (з запалам, з захапленнем, праяўляючы ініцыятыву, выдумку).
||
- Агнявая сушка (на агні).
- Агнявы пункт (артылерыйскі, кулямётны).
- Агнявыя сродкі (снарады).
- Агнёвыя прамяні сонца.
- Агністая чырвань на ўсходзе.
- Вогненныя языкі (пра полымя).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)