адзі́н, , м.; ж. .

  1. ліч. кольк. Лік, лічба і колькасць 1.

  2. прым. Без іншых, асобна, у адзіноце.

    • Ён ізноў а.-адзінюткі (абсалютна адзін).
  3. займ. Якасьці, нейкі.

    • Нарэшце прыйшоў а. чалавек.
    • Адна жанчына казала.
  4. у знач. прым. Той самы, тоесны.

    • Стаяць на адным месцы.
    • У адзін тон спяваць.
    • Адны і тыя пытанні.
    • Адно (наз.) і тое.
  5. займ. Толькі, выключна.

    • На экскурсіі адны дарослыя, дзяцей няма.
    • Ад яго адны непрыемнасці.
  6. займ. Які-небудзь сярод падобных.

    • А. з гасцей гаварыў прамову.
  7. адз., у знач. прым. Адзіны, непадзельны.

    • Ручайкі зліліся ў адну раку.

  • Адзін другога варты (разм. неадабр.) — пра людзей, якія аднолькава маюць адмоўныя якасці.

  • Адзін за адным; адзін за другім — услед, паслядоўна, па чарзе.

  • Адзін канец (разм.) — усё роўна, няхай будзе так.

  • Адзін на адзін — без сведак.

  • Адзін над адзін (адна пад адну, адно пад адно) (разм. адабр.) — усе роўныя па росту, па сіле.

  • Адна перад адным (адна перад адной, адно перад адным) — не адстаючы, спаборнічаючы.

  • Адзін у адзін (адна ў адну, адно ў адно) (разм. адабр.) — адборныя, адной велічыні, якасці.

  • Адна нага тут, другая там (разм.) — вельмі хутка (збегаць і пад.).

  • Ні адзін — ніхто з усіх.

  • Усе да аднаго (разм.) — усе без выключэння.

  • Усе як адзін (разм.) — пагалоўна ўсе.

|| парадкавы ліч. першы, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)