адзі́н,
-
ліч. кольк. Лік, лічба і колькасць 1. -
прым. Без іншых, асобна, у адзіноце.- Ён ізноў а.-адзінюткі (абсалютна адзін).
-
займ. Якасьці, нейкі.- Нарэшце прыйшоў а. чалавек.
- Адна жанчына казала.
-
у
знач. прым. Той самы, тоесны.- Стаяць на адным месцы.
- У адзін тон спяваць.
- Адны і тыя пытанні.
- Адно (
наз. ) і тое.
-
займ. Толькі, выключна.- На экскурсіі адны дарослыя, дзяцей няма.
- Ад яго адны непрыемнасці.
-
займ. Які-небудзь сярод падобных.- А. з гасцей гаварыў прамову.
-
адз. , узнач. прым. Адзіны, непадзельны.- Ручайкі зліліся ў адну раку.
Адзін другога варты (
разм. неадабр. ) — пра людзей, якія аднолькава маюць адмоўныя якасці.Адзін за адным; адзін за другім — услед, паслядоўна, па чарзе.
Адзін канец (
разм. ) — усё роўна, няхай будзе так.Адзін на адзін — без сведак.
Адзін над адзін (адна пад адну, адно пад адно) (
разм. адабр. ) — усе роўныя па росту, па сіле.Адна перад адным (адна перад адной, адно перад адным) — не адстаючы, спаборнічаючы.
Адзін у адзін (адна ў адну, адно ў адно) (
разм. адабр. ) — адборныя, адной велічыні, якасці.Адна нага тут, другая там (
разм. ) — вельмі хутка (збегацьі пад. ).Ні адзін — ніхто з усіх.
Усе да аднаго (
разм. ) — усе без выключэння.Усе як адзін (
разм. ) — пагалоўна ўсе.
|| парадкавы
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)